Edward Guziakiewicz

O autorze

Urodził się w Mielcu w 1952 roku pod znakiem Wodnika. Uczeń Technikum Mechanicznego w Mielcu (jako jedyny na trzy równoległe klasy uzyskał maksimum punktów na maturze), później student i absolwent Wydziału Teologii KUL. Obronił pracę magisterską z oceną bardzo dobrą, zdobył tytuł kanonicznego licencjata teologii pastoralnej (tzw. licencjat rzymski) z oceną valde bene, rozpoczął studia doktoranckie i otworzył przewód doktorski. Ukończył studia w 1979 roku (ze średnią ocen w indeksie ok. 4, 8). Następnie został wysłany przez macierzystą uczelnię na stypendium naukowe do Belgii (Katholieke Universiteit Leuven). Po powrocie nie pozostał jednak na uczelni i nie przystąpił do obrony rozprawy doktorskiej. Wciągnęły go bowiem publicystyka i dziennikarstwo z racji związków z tygodnikiem «Gość Niedzielny», na łamach którego zamieszczał pierwsze teksty. Nie zaprzestał jednak własnych badań naukowych, publikując na łamach naukowych periodyków teologicznych. Swe osobiste zainteresowania naukowe poszerzył o historię, filozofię i kulturoznawstwo. Jego młodzieńczą biografię wzbogaca zaangażowanie w działalność Ruchu Światło-Życie oraz wspólnot neokatechumenatu.

Po powrocie do Mielca założył rodzinę, a wychowywanie dzieci połączył z pracą twórczą. Tekstów literackich stopniowo przybywało. Dorobek tego autora obejmuje szereg powieści, mikropowieści i opowiadań, dramat, ponadto poradniki dla młodzieży (know-how), nie licząc publikacji prasowych oraz drobnych utworów poetyckich. Należy do literatów, kładących nacisk na obecność w Internecie. Za pośrednictwem księgarni internetowych oferuje ponad dwadzieścia tytułów (głównie to ebooki, w sumie przeszło 60 wydań). Członek Związku Literatów Polskich.

Edward Guziakiewicz, Wakacje w Izraelu

Powieść • XX wiek • Egzotyka, przygoda, żar tropików

Fragment powieści, której akcja toczy się w Ziemi świętej. Bohaterami są nastolatki.

***

Autokar przyhamował i ciężko sapnęły pneumatyczne drzwi. Rozespanemu Pawłowi nie chciało się wysiadać. Przecisnęli się obok niego turyści z zachodnich Niemiec i owiał go podniecający zapach perfum Gertrudy, za którą ciągnął niby cień dobrze umięśniony chłopak, przypominający gladiatora. Na krótką chwilę skupił uwagę na jej opalonych ramionach i niepokojąco rysujących się pod obcisłą spódniczką kształtnych biodrach i pośladkach. Co tu dużo mówić: ta laska była seksy. Ale nie dla niego. Potem z powrotem opadła mu głowa. Omal nie przyrósł do miękkiego wygodnego fotela i w nim nie zatonął, kryjąc twarz za zasłonką w kwiaty.

Stająca na palcach Anka niespokojnie stuknęła kluczem w panoramiczną szybę. Zamiast na dziewczynę spojrzał niewidzącym wzrokiem na znaczącą się na skraju parkingu samotną sykomorę, a potem na przygasłe okoliczne wzgórza.

— Idziemy — niecierpliwie zawołała. — Rusz się, ofermo, na co czekasz?! — Miała na sobie białe szorty i obiecująco podkreślającą jej urodę obcisłą bawełnianą bluzeczkę w kolorowe pasy. Burleskowy kapelusik z rzędu tych, które nadawały się na wszelkie okazje, trzymała w ręce. — No, nie udawaj, debilu, że śpisz! — dorzuciła ponaglająco. Pozwalała sobie na takie odzywki, bowiem doskonale wiedziała, że nikt w tym mieszanym towarzystwie poza nią i jej chłopcem nie zna polskiego. Mogła sobie używać do woli.

Przy kierowcy stała nie umiejąca ukryć odrobiny sklerozy staruszka z czeskiej Pragi. Ta zawdzięczała swą popularność manierom sprzed przeszło półwiecza. Wieczorami do letniej sukienki zarzucała na ramiona srebrnego lisa. Zapewne tłumaczyła wychudłemu Arabowi, który pełnił również rolę ich przewodnika, znawcy zabytków Palestyny, że za szybko prowadzi autokar z turystami. He, he!.. Sama była ponoć zapaloną miłośniczką jazdy na rowerze. Paweł przeciągnął się, rad, że nikt na niego nie patrzy. Zaraz jednak poczuł dziwne ssanie w żołądku. Nigdy wcześniej nie cierpiał na chorobę morską, więc nie pojmował, skąd się biorą te sensacje.

Edward Guziakiewicz, Syreny z Cat Island

Mikropowieść SF

Autor przenosi mityczne syreny z wysp Morza Egejskiego na drugą półkulę, na Karaiby, nadając swej zapierającej dech opowieści o wabiących śpiewem pięknych kobietach z rybim ogonem zabarwienie fantastyczno-naukowe. Akcja toczy się współcześnie na Cat Island na Bahamach, a następnie w Miami na Florydzie. Zafascynowany od dziecka mitem o syrenach Patrick odkrywa, że te tajemnicze istoty naprawdę istnieją. Co więcej, zakochuje się w jednej z nich bez pamięci. Niczym mityczny Orfeusz dociera za swoją ukochaną do zaklętego kręgu, którym władają kosmici. Dochodzi do zdumiewającego wniosku, że ukrywający swą obecność zagadkowi obcy od wieków monitorują życie na Ziemi.

Czy uda mu się sprowadzić do Miami piękną syrenę o imieniu Athenais?

Edward Guziakiewicz, Afrodyta

Mikropowieść SF

Temat z pozoru wyświechtany i banalny — miłość klonowanego androida i człowieka, rzecz nie taka niezwykła we współczesnej prozie science fiction, eksploatującej wszelkie możliwe motywy. Dla autora tej mikropowieści jest on wszakże pretekstem, by zająć się ostrożną psychologiczną analizą związku olśniewająco pięknej młodziutkiej kobiety i dużo starszego od niej mężczyzny. Czy w takim stanie rzeczy chodzi tylko o wyuzdanie i seks? Co może łączyć mężczyznę, który łapie ostatnie chwile życia, ze zmysłową laską nieświadomą posiadanych atutów?

Edward Guziakiewicz, Banita

Mikropowieść SF

Groteskowo przeryso­wany karny zesłaniec z centrum Galaktyki szczęśliwym trafem dociera krążownikiem do nieznanego sobie układu solarnego, skrycie lądując na zamieszkałej trzeciej planecie. Jak się można domyślić, to nasza Ziemia. Tu zaś zaczyna rozrabiać, gdyż inaczej nie potrafi. A ponieważ nie grzeszy nadmiarem inteligencji, daje się omotać błędnie zaprogramowanej maszynie pokładowej, która podstępnie dyktuje mu, co ma robić. Akcja toczy się upalnym latem w zabitym deskami, ale urokliwym siole oraz w otaczających go gęstych borach.

Edward Guziakiewicz, Misja: Europa

Mikropowieść SF

Akcja utworu toczy się w ponurym więzieniu o zaostrzonym rygorze na Europie, jednym z czterech dużych księżyców Jowisza. Główna bohaterka, Gina, dostaje się za te rogatki cywilizacji, skazana bezlitosnym wyrokiem sądowym. Trafia na samo dno. Żeby przetrwać w zmaganiach z losem, musi zdecydować się na więzienną prostytucję. Jednak to tylko połowa prawdy. W rzeczywistości przybywa tam z odległej Ziemi ze ściśle tajną misją. I przybywa nie sama, chociaż o tym nie wie.

Edward Guziakiewicz, Przerwany lot

Mikropowieść SF

Akcja tej mikropowieści SF Edwarda Guziakiewicza toczy się na ogromnym statku pasażerskim, lecącym z Ganimedesa (księżyc Jowisza) na Marsa.

Nieprzewidziany ciąg wydarzeń na pokładach tnącego próżnię «Titanica» sprawi, że sprawy osobiste głównego bohatera wysuną się na pierwszy plan, usuwając w cień służbowe. Przystojny agent Bob odkryje, że światem naprawdę rządzą piękne kobiety. A z pozoru niezależny mężczyzna może być zabawką w ich rękach…

Edward Guziakiewicz, Supernowa

Mikropowieść SF

Akcja tego utworu toczy się w bazie kosmicznej na orbicie odległej gwiazdy, mającej właśnie wejść w fazę supernowej.

***

Twarz dowódcy wyprawy, Jürgena Millera, wypełniała wszystkie monitory. Zmierzwiona broda i krzaczaste brwi nadawały jej ponury wygląd. Kiedy mnie ujrzał w sterowni, przestał panować nad sobą. Bulgotał. Rozsadzała go wściekłość i jak byk ruszył do ataku, nie dbając o dobre maniery i nie kryjąc furii.

— Jasna cholera, chłopie, aleś nas urządził, nikt nie przypuszczał, że możesz wykręcić taki kretyński numer. Co ci strzeliło do głowy, pacanie jeden? Przecież nie możemy zawrócić, to w ogóle nie wchodzi w grę! — obrzucił mnie nienawistnym wzrokiem, pozbawiając resztek złudzeń. — Należałoby ci spuścić baty, zerżnąć zdrowo skórę, nogi z dupy powyrywać! — rozsierdzony, pienił się, nie przebierając w słowach. — Do kroćset, zawiodłeś na całej linii, jakbyś nigdy nie słyszał o dyscyplinie, o karności i pracy w zespole. Wiesz, co cię teraz czeka, matole?

Edward Guziakiewicz, Genesis

Mikropowieść SF

Przymierzając się do tego utworu, autor oparł się na jednej z napisanych przez siebie miniaturowych zagadek kryminalnych, opublikowanych pod pseudonimem w latach dziewięćdziesiątych. Rzeczona nosiła tytuł «Śmierć pięknej tancerki». Zarysowana na pierwszych stronach akcja — zgodnie z tym punktem wyjścia — ma więc charakter kryminalny. W Paryżu ginie piękna prostytutka. Usiłujący wpaść na trop jej mordercy komisarz, Jean Delorme, nie ma zielonego pojęcia, że ta z pozoru prosta sprawa policyjna go przerośnie, bowiem trafił na ślad ukrywającego się na Ziemi kosmity. Nie wie też, że nurt wydarzeń wciągnie go w największe sekrety NASA przełomu XX i XXI wieku.

Edward Guziakiewicz, Ekscytoza

Mikropowieść SF

Z perspektywy potężne­go, wielogalaktycznego i wielorasowego imperium to, co dzieje się na zagubionej w kosmosie dalekiej Ziemi, wydaje się być zupełnie bez znaczenia. Wyprawa dwójki agentów imperialnych tajnych służb na tę planetę może jednak okazać się niezbędna. Sięgną tu bowiem — ku ich zdumieniu — nici intrygi, na którą przypadkiem natrafili. Ta mikropowieść jest jeszcze jedną — z gatunku literackich — próbą wyjaśnienia okrzyczanych zagadek UFO i Trójkąta Bermudzkiego. Wspomniana tematyka nie traci charakteru prowokującego wyzwania, chociaż nie wszyscy parający się fantastyką ją podejmują, mogą bowiem przebierać w morzu pomysłów i odwoływać się do rozmaitych wzorów.

Edward Guziakiewicz, Kasandra

Mikropowieść SF

Przystosowany do zadań specjalnych inteligentny android, mający za sobą osiem udanych misji w kosmosie, trafia na Ziemię w towarzystwie przydzielonej mu do pomocy ślicznej wojowniczki Kasandry. Tu zaś odkrywa, że jest ona kobietą z niezwykłym, wręcz szokującym temperamentem. Dziewiąta misja nie jest trudna, tym niemniej sprawy wymykają się mu spod kontroli, a wskutek nieobliczalnych zachowań mieszającej mu szyki ekscentrycznej partnerki nałożone na niego zadanie staje się prawie niewykonalne. Czy Apollo zdoła okiełznać Kasandrę i wymóc na niej współpracę? Czy poradzi sobie ze zleceniem?

Edward Guziakiewicz
Hegemone. Myśląca planeta

Mikropowieść SF

Akcja tego utworu toczy się 2500 lat świetlnych od Słońca. Statek kosmiczny Demostenes, z załogą i kolonistami uśpionymi w hibernatorach, dociera do z pozoru gościnnej planety, przypominającej naszą Ziemię. Przybysze nadają jej nazwę Hegemone. Tu zaś stają w obliczu jednej z największych tajemnic ewolucji. Mimo kłopotów z lądowaniem, udaje się pilotom posadzić Demostenesa na powierzchni. Eksplozja silników, do której dochodzi w wyniku zderzenia z tarczą ochronną Hegemone, uprzytamnia przybyłym, że na globie kryją się zagadkowi obcy, dysponujący wysoko rozwiniętą technologią.